"انگلیسی حقیر" یعنی چه؟
تاریخ انتشار: ۲۱ مهر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۱۸۳۷۷۲
عصر ایران - عبارت "انگلیسی حقیر" (Little Englander) در سال‌ها بلکه چند دهۀ اخیر چندان رایج نیست، ولی قبلا در وصف آن دسته از مقامات سیاسی بریتانیا به کار می‌رفت که مخالف سیاست استعماری انگلستان بودند.
در واقع این گروه از مقامات سیاسی بریتانیا، اعتقاد چندانی به "امپراتوری بریتانیا" نداشتند یا دست کم اولویت آن‌ها "مسائل امپراتوری" نبود و بیشتر کوشش خود را صرف اصلاح امور داخلی انگلستان و بریتانیا می‌کردند.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
به عبارت دیگر، انگلیسی‌های حقیر "امپریالیست" نبودند یا حداقل جزو مدافعان پرشور و تمام‌عیار امپریالیسم بریتانیا نبودند.
ویلیام گلادستون، نخست‌وزیر بریتانیا در قرن نوزدهم، یکی از این سیاستمداران بود که برخلاف نخست‌وزیرانی چون بنیامین دیسرائیلی (1881-1804) و وینستون چرچیل (1965-1874) امپریالیست نبود و به مسائل داخلی بریتانیا بیش از بسط قدرت و نفوذ امپراتوری بریتانیا توجه داشت.
چرچیل احتمالا آخرین نخست‌وزیر بریتانیا بود که سخت پرهیز داشت از اینکه مصداق "انگلیسی حقیر" باشد. او حتی پس از جنگ جهانی دوم، با ناکامی تلاش می‌کرد عظمت امپراتوری بریتانیا را حفظ کند ولی جهدش برخلاف روند تاریخ بود.
اعطای استقلال به هندوستان در 1947 از سوی کلمنت آتلی، نخست‌وزیر وقت بریتانیا، با انتقاد چرچیل مواجه شد و طبیعتا چرچیل، آتلی را مصداق یک "انگلیسی حقیر" می‌دانست اما جانشینان چرچیل نیز، یعنی نخست‌وزیران بعدی حزب محافظه‌کار بریتانیا، کم‌وبیش ناچار شدند واقعیت پسااستعماریِ دورانِ پس از جنگ جهانی دوم را بپذیرند.
در واقع لقب منفی "انگلیسی حقیر" برخاسته از مناسبات عصر استعمار بود و سلسله نهضت‌ها یا انقلاب‌های ضد استعماری در گوشه و کنار جهان در طول قرن بیستم، بویژه پس از جنگ جهانی دوم، موجب کمرنگ شدن بار منفی این عبارت مذکور شد.
به عبارت دیگر سیاستمداران انگلیسی به تدریج دریافتند که دفتر تاریخ ورق خورده است و عصر عظمت امپراتوری بریتانیا به سر آمده و باید با عقب‌نشینی از عظمت‌طلبی سابق و اعطای استقلال به مستعمرات یا کشورهای تحت سلطه‌شان، با واقعیات جهان جدید سازگار شوند.
علاوه بر ظهور جنبش‌های ضد استعماری در مستعمرات کشورهای اروپایی، پس از جنگ جهانی دوم آمریکا و شوروی نیز مخالف استعمارگری اروپاییان بودند.
در بریتانیا هم حزب کارگر بیش از حزب محافظه‌کار موافق استعمارزدایی از سیاست کشورشان بود. برخلاف فرانسه و پرتغال، انگلیسی‌ها با سهولت بیشتری با اعطای استقلال به مستعمراتشان موافقت کردند تا درگیر جنگ‌های پرهزینه نشوند.
از سال ۱۹۴۵ تا ۱۹۶۵، مردمِ خارج از خاک اصلی بریتانیا که تحت فرمان لندن بودند، از هفتصد میلیون نفر به پنج میلیون نفر کاهش یافتند. استقلال هندوستان علت اصلی این کاهش جمعیت بود.
در کنار هند البته مصر و عراق و مالزی و قبرس و سودان و ایرلند جنوبی بسی کشورهای دیگر از قلمرو امپراتوری بریتانیا خارج شده و به پرچم استقلال را برافراشتند. تا سال 1968 همۀ مستعمرات آفریقایی بریتانیا به استقلال رسیدند.
بادهای تغییر وزیدن گرفته بود و جهان جدیدی برای انگلیسی‌ها در حال شکل گرفتن بود؛ جهانی که در آن دیگر "انگلیسی حقیر" عبارت توهین‌آمیزی نبود بلکه نشانۀ عقلانیت بود و سیاستمدارانی که "انگلیسی حقیر" نبودند، موجودات متوهمی محسوب می‌شدند که در پی حفظ دنیایی بودند که پایه‌هایش فرو ریخته بود.
منبع: عصر ایران
کلیدواژه: امپراتوری بریتانیا پس از جنگ جهانی دوم
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۱۸۳۷۷۲ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
کربن‌صفرترین ساختمان اداری و مسکونی در بریتانیا
لندن قرار است میزبان کربن‌صفرترین ساختمان اداری و مسکونی بریتانیا باشد که در زمینی به مساحت دو هکتار بنا خواهد شد و محیط بس‌روح اطراف خود را به فضایی سبز و پرجنب‌وجوش تبدیل خواهد کرد.
به گزارش سرویس ترجمه خبرگزاری ایمنا، یک استودیوی معماری بریتانیایی موفق به دریافت مجوزهای برنامه‌ریزی برای توسعه کربن‌صفرترین ساختمان اداری و مسکونی در زمینی به مساحت دو هکتار در منطقه بنک‌ساید لندن شده است. سازندگان آن قصد دارند اولین کسانی باشند که به رتبه طلایی گواهی‌نامه WELL Community دست پیدا می‌کنند که چارچوبی برای نظارت بر ویژگی‌هایی مرتبط با سلامت و رفاه ساکنان است. این پروژه خانه‌های جدید، دفاتر، خرده‌فروشی و طیف وسیعی از امکانات فرهنگی و اجتماعی را فراهم می‌کند تا این مکان بی‌روح را به زندگی بازگرداند.
لندن، میزبان کربن‌صفرترین ساختمان بریتانیاساختمان جدید صد درصد الکتریکی شامل دو بلوک مسکونی ۲۲ و ۴۰ طبقه دارای ۴۰۰ خانه که ۴۰ درصد آن مسکن‌ارزان قیمت است و یک آسمان‌خراش اداری ۴۵ طبقه خواهد بود و در کل عمر خود کمترین میزان انتشار کربن را در میان ساختمان‌های بلند لندن خواهد داشت. آسمان‌خراش نیز شامل دفاتری اداری خواهد بود که با نور طبیعی روشن می‌شوند و در هر طبقه به تراس‌های بیرونی دسترسی دارند.
سازندگان در نظر دارند این بخش اداری دارای سطحی منعطف برای افزایش طول عمر و تراس‌های سبز آبشاری باشد که به محیط کاری بعدی اجتماعی می‌بخشد. ساختمان یادشده همچنین دارای پمپ‌های حرارتی زمینی خواهد بود که ۹۵ درصد از نیازهای گرمایشی بنا را تأمین می‌کند.
ساختمان‌ها با نوارهایی از روکش‌های سفالی‌رنگ تزئین خواهد شد که روی نماهای لعاب‌دار آسمان‌خراش به‌صورت عمودی و روی بلوک‌های مسکونی به‌صورت افقی اجرا می‌شود.
ساختمان کربن‌صفر جدید لندن فضای کار و اتاق‌های اجتماعات مقرون‌به‌صرفه برای جامعه محلی، مناطق بازی برای کودکان و یک میدان عمومی در مرکز توسعه با مناطق خرید و غذاخوری ارائه می‌دهد.
سازندگان همچنین قصد دارند تنوع زیستی را در این ساختمان تا ۱۵۰ درصد از طریق روش‌های مختلف از جمله کاشت حدود ۱۰۰ درخت افزایش دهند و ساختمان جدید را به یک مرکز کاری و زندگی پررونق تبدیل کنند که به جامعه محلی متصل است و سعی دارد بافت شهری را ارتقا دهد.
فضاهای عمومی جدید و پر جنب‌وجودی نیز در طراحی این بنا در نظر گرفته شده است که با یک مسیر دوچرخه‌سواری و تعدادی از وسایل حمل‌ونقل عمومی برای تشویق سفرهای بدون ماشین به هم متصل خواهند شد.
تصاویر پدر ساواکی مهران غفوریان